به گزارش شیرازه به نقل از نبض نی ریز، هر منطقه ای با توجه به ویژگی های اقلیمی و فرهنگی خود دارای رسومات خاصی است. شهر باستانی مشکان نیز، که در منطقه کوهستانی واقع شده است و همواره دارای مردم مذهبی و با ایمان بوده است، رسومات خاص خود را دارد.

یکی از این رسومات زیبا حلیم حضرت عباس(ع) است. مردم مشکان از دیرباز در طول سال به بهانه های مختلف مثل بازشدن گره از کار، رفع بیماری یکی از افراد خانواده، افزایش تعداد گوسفندان، افزایش محصولات کشاورزی نذر می کردند که در فصل زمستان دیگ حلیم حضرت ابولفضل عباس (ع) بار بگذارند.

دور دیگ جمع شدن اهل محل، اقوام و آشنایان فرصتی برای سپری کردن شب های بلند زمستان سرد مشکان بود. آری به بهانه دیگ حلیم، اهل محل بر سر دیگ جمع می شدند تا پاسی از شب را با مهر و صفای روستایی بگذرانند و طول شب را بر خود کوتاه کرده و از حال و احوال یکدیگر آگاه شوند.

این رسم اکنون بعد از گذشت ده ها سال، همچنان به قوت خود جاری است. دیگ حلیم از اواسط روز بر روی آتش قرار می گیرد. گوشت، بلغورگندم و آب در دیگ ریخته می شود. بعد از نماز مغرب و عشا همسایه ها، اقوام و آشنایان همراه با یک ظرف به منزل میزبان که دیگ نذری حضرت ابوالفضل عباس(ع) بارگذاشته است، می آیند.

دیگ باید تا آخرشب مرتب هم زده شود تا ته نگیرد. افرادی که اطراف دیگ هستند، به نوبت دیگ را به وسیله مخصوصی به نام دوغوریی (doghowri) هم می زنند و در حال هم زدن دعا کرده و حاجات خود را با واسطه قراردادن حضرت ابوالفضل عباس(ع) از خداوند متعال درخواست می کنند. در آخر شب نمک و زیره به دیگ اضافه شده و به اصطلاح آن را دم می کنند.

خروس خوان بلافاصله بعد از نماز صبح، درب دیگ را بر می دارند و حلیم را در ظروفی که مردم شب قبل پای دیگ آورده بودند، می ریزند. کم کم صاحبان ظروف به دنبال ظرف های حلیم خود آمده و آن ها را می برند. باقی مانده حلیم را نیز در ظروف کوچکی ریخته و برای افراد مریض و ناتوان و دیگر اقوام و آشنایان که موفق نشده بودند خود را بر سر دیگ برسانند، برده می شود.

نکته قابل توجه در مورد حلیم حضرت عباس(ع) مشکان این است که علی رغم این که تعداد زیادی از مردم مشکان به شهرهای دیگر مهاجرت کرده اند، اما خیلی از آن ها به این رسم پایبند بوده و زمستان هر سال در خانه پدری و اقوام خود در مشکان این رسم را به جا می آورند. جالب تر اینکه با توجه به اینکه شهر نی ریز میزبان تعداد زیادی از مهاجرین مشکان است، این رسم چندسالی است در نی ریز پا گرفته است.

در نی ریز هم در فصل زمستان اگر از داخل حیاط خانه ای بوی آتش به مشام برسد و کوچه نیز شلوغ بود، شاید یکی از دلایلش حلیم حضرت عباس(ع) باشد.

در این دوره و زمان که پدر و فرزند هفته ها و ماه ها همدیگر را نمی ببینند و دید و بازدید ها به شدت کاهش یافته است، این رسم حلیم کنان فرصت خوبی برای نزدیکی دل ها و تقویت صله رحم خواهد بود.