به گزارش سرویس شهرستان های شیرازه به نقل از صدای خرامه، مطلب زیر توسط یکی از کاربران این سایت ارسال شده و به یک نکته اجتماعی که بسیاری از مردم خرامه هر روز با آن سر و کار دارند پرداخته است:

داستان از اینجا می شود که یک روز سوار تاکسی بین شهری خرامه – شیراز بودم و تماس یکی از همسفران ما از طریق تلفن همراه توجهم را به سوی او جلب کرد؛ قصد فال گوش را نداشتم اما چیزی که مرا متوجه آن ساخت این بود که فرد تماس گیرنده از همسفر ما آدرس موقعیت فعلی را می خواست.

همسفر ما در آن لحظه با لهجه خودمانی گفت "قبرسّونیو"

بنده یک لحظه به فکر فرو رفتم، تصمیمات غلط مدیران شهری شهر شیراز که تصمیم گرفتند آرامستان بهشت احمدی در این جاده قرار بگیرد به کنار، این مسئله که ما مجبوریم هر روز از جلوی آرامستان هم رد بشویم به کنار اما چرا ما دائما از کلمه ناامید کننده "قبرستان" استفاده می کنیم؟

سوال دیگر اینکه آیا این مکان "اسم" ندارد، مگر مردم تهران نمی توانستند به جای "بهشت زهرا" بگویند قبرستان، مگر مردم مشهد نمی توانستند به جای "بهشت رضا" بگویند قبرستان، پس چرا ما از واژه "بهشت احمدی" استفاده نکنیم؟

شاید خیلی ها اعتراض کنند که آیا همه مشکلات ما حل شده و فقط همین یک کلمه مانده است؟ در پاسخ به این سوال می گوییم که این نکته به راحتی قابل حل است اما اگر رفع نشود نسل بعدی و نسل های بعدی هم این روند را ادامه خواهند داد.

پس حل این مشکل "بدون خرج" است و فقط و فقط یک همکاری عمومی را می طلبد که به جای کلمه "قبرسونی" بگوییم "بهشت احمدی"؛ نه تنها این مشکل بلکه هر مشکل کوچک و بزرگ دیگر باید از یک جایی پی گیری شود.

م مظفری