به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه تحلیلی خبری«شیرازه» به نقل از نوید شاهد، شهید محمدعلی احمدی در سال ۱۳۳۸ در خانواده‌ای پاک و متدین و باصفا و معنوی در شهرستان آباده متولد شد محمدعلی در سن پنج سالگی با سختی‌های فراوان به مدرسه رفت او با موفقیت و کسب نمره‌های عالی دوره ابتدایی را به پایان برد و هر سال به‌عنوان شاگرد ممتاز شناخته شد.

محمدعلی از ۱۰ سالگی در انجام فرائض دینی مفید و از شروع تکلیف مقلد حضرت امام (ره) بود او تحصیلات متوسطه را همچون دوران ابتدایی با نمره‌های خوب به پایان رساند و در سن ۱۶ سالگی با بهترین معدل مدرک دیپلم را دریافت کرد و پس از اخذ مدرک دیپلم وارد سپاه پاسداران شد.

وی با دختری پاک‌دامن و از خانواده‌ای مذهبی ازدواج کرد و دارای دو فرزند شد عشق و روح بلند شهید احمدی مانع از آن بود که به حداقل‌ها راضی شود از این رو همیشه طالب بالاترین سعادت‌ها بود.

این شهید می‌خواست همه وجودش را فدا سازد و در این راه به چیزی کمتر از آن راضی نبود تا این که به فرماندهی گردان رسید و با شایستگی و توانمندی نیروی تحت امرش را هدایت کرد محمدعلی احمدی در مورخ ۲۰ دی‌ماه سال ۱۳۶۵ در منطقه شلمچه با نیروی دشمن تن به تن درگیر شد و در اثر اصابت گلوله به گلو و سینه‌اش به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

وصیت‌نامه شهید:

در این موقع حساس که لشکریان محمد (ص) جهت یاری رساندن به سربازان فداکار اسلام راهی جبهه‌های نبرد حق علیه باطل شده‌اند بر ما ننگ است که در خانه بنشینیم و مرگ در رختخواب را بر مرگ باعزت ترجیح دهیم.

من هم برای اینکه به فرمان امام عزیز لبیک گفته باشم و بتوانم به این فیض بزرگ نائل گردم کمر همت بسته و با این جند الهی رهسپار دیار عاشقان شدم تا اگر خدا از ما قبول کند از این به بعد هم در صف عاشقان باشیم تا اینکه از برکت وجود این عزیزان ما هم به فیض برسیم و از چراغ نورانی آنها در این مسیر استفاده کنیم.

حال که پا در این مسیر گذاشته‌ام به امید اینکه به‌خاطر این یاران باوفای امام من هم مورد پذیرش و قبول درگاه احدیت قرار گیرم بر آن شدم که چند کلامی از زندگی و اختیارات خانواده خویش برای اینکه بعد از من شما عزیزان دچار سردرگمی نشوید بر روی این کاغذ که با زبانی بی‌زبانی با شما صحبت خواهد کرد بنویسم چون ذکر آن بر هر فرد مسلمان لازم است.

ای همسر عزیز و خانواده‌ام ای پدر و مادر و خواهر و برادر، ای پدر و مادر همسرم، ای دیگر اقوام و خویشان، خانواده خود و همسرم بعد از من هیچ‌گونه ناراحتی به خود راه ندهید؛ چون امانتی که خدا تاکنون در اختیار شما قرار داده بود حال از شما گرفته.

این امانت به هیچ یک از شما تعلق نداشته و من در نزد شما امانتی بیش نبوده‌ام و نکند که با رفتار خویش روح ما را آزار دهید.
در آخر ذکر این را لازم می‌دانم که بعد از من قیم فرزندانم مادر آنهاست و اگر چیزی از زندگی من ماند از آنهاست. 

انتهای خبر/