به گزارش شیرازه، رئیس‌جمهور روحانی، روز دوشنبه (21 فروردین 94) در مصاحبه مطبوعاتی خود که در آستانه آغاز ثبت نام داوطلبان نامزدی در انتخابات ریاست‌جمهوری دولت دوازدهم صورت گرفت؛‌ طی اظهاراتی بیسابقه و بحث‌برانگیز 2 وعده اصلی دولت خود به مردم را انکار کرد.

همگان می‌دانند که دولت آقای روحانی طی 4 سال گذشته بواسطه «وعده‌های برجام» و «حل زودهنگام مشکلات» بود که در نزد مردم شناخته می‌شود.

امروز و پس از گذشت 4 سال از عمر دولت یازدهم، حتی بچه‌های دانش‌آموز مقطع متوسطه هم در ایران می‌دانند که چیزی به نام برجام و ماجرای حل 100 روزه مشکلات، هر دو توسط شخص آقای روحانی مطرح شده‌اند و این دو وعده قرار بوده کاری کنند کارستان تا حدی که مشکل «آب خوردن» مردم را هم حتی حل کنند.

جالب است که مصاحبه مطبوعاتی رئیس‌جمهور روحانی نشان داد که آوازه این وعده‌های 4 ساله حتی به گوش مردمان شرق دور و کشور چین هم رسیده است و محتوای قول‌های آقای روحانی آنقدرها پرطمطراق بوده است که حالا خبرنگاران چینی هم حتی ترجیح می‌دهند از آقای روحانی سراغ نتیجه‌ی اینهمه وعده‌های رنگارنگ را بگیرند.

*کی بود کی بود؛ من نبودم، من نگفتم...!

رئیس‌جمهور روحانی، در مصاحبه مطبوعاتی دوشنبه خود، نخستین وعده مهمّش به مردم را در پاسخ به سؤال خبرنگار همشهری انکار کرد.

خبرنگار همشهری از رئیس‌جمهور پرسید: شما در سال 92 از رفع مشکلات اقتصادی به مدت صد روز سخن گفتید اما 30 اسفند سال گذشته بعد از 4 سال گفتید 10 دولت بعدی هم نخواهند توانست مشکلات را حل کنند، آقای روحانی چه اتفاقی افتاده که نظر شما تغییر کرد و حل مشکلات از صد روز به 40 سال تبدیل شد؟

و روحانی هم این پاسخ را به افکار عمومی داد:

«سؤال خوبی کردید. بنده از شما ممنونم چون دروغ بزرگی در برخی روزنامه‌ها و سایت‌ها پخش می‌شود و شما این را اشاره کردید و خیلی مهم است، بنده چه زمانی گفتم صد روزه حل می‌کنم؟ آن جمله‌ای که بنده گفتم این است که بنده اگر موفق شوم در انتخابات، پایان صد روز اول کارهایی که در این صد روز انجام دادم اعلام می‌کنم و عین صحبت‌های بنده را بیاورید و ببینید، بعد از این عده‌ای مخرب آمدند و گفتند ایشان گفته صد روزه مشکلات را حل می‌کنم، آن کسی که یک شبه حل می‌کرد ما نیستیم کس دیگری است!»[1]

روحانی در حالی این حرف‌ها را زد که در تمام طول 4 سال گذشته، کسی از میان مردم، رسانه‌ها و افکار عمومی نشنید که دولت وعده مشهور 100 روزه‌اش را تکذیب کرده باشد.
روحانی شاید در لفظ برجام را به کلید تشبیه نکرده باشد اما توافقی که از قِبل آن وعده‌هایی مثل «حل مشکل آب خوردن»، «ایجاد اشتغال»، «رفع تمام تحریم‌ها در یک روز»، «ارزانی»، «تندتر چرخیدن چرخ زندگی مردم» و «رفع مشکل با کشورهای جهان» به مردم داده شد؛ آیا معنایی جز کلید و حتی فراتر کلید داشت؟!

از طرفی این آقای روحانی بود که در اظهاراتی مضبوط در ذهن مردم و تاریخ، طی اظهاراتی در قبل از انتخابات سال 92 گفته بود:

«برای حل مشکلات برنامه کوتاه‌مدت یک‌ماهه و 100 روزه وجود دارد. می‌توانیم در زمان کوتاه تحول اقتصادی بوجود آوریم.»

(فیلم کامل وعده 100 روزه از زبان رئیس‌جمهور روحانی و انکار آن را در اینجا ببینید)

*روحانی: من نگفتم برجام کلید حل تمام مشکلات است.../برجام کلید نبود، «فراتر از کلید» بود

مصاحبه مطبوعاتی روز دوشنبه رئیس‌جمهور انگار روز تکذیب تمام وعده‌های مهم روحانی بود و قضیه فقط به دروغ خواندن وعده حل 100 روزه مشکلات محدود نماند.

خبرنگار رسانه CCTV کشور چین هم کسی بود که پای «برجام» را به میان کشید.

او از رئیس‌جمهور ما پرسید: آقای روحانی همه ما یاد داریم که 4 سال پیش در تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری فرمودید که توافق هسته‌ای کلید اصلی حل مشکلات کشور خواهد بود و اگر امروز تصمیم بگیرید در انتخابات آتی شرکت کنید به نظر جنابعالی کلید اصلی برای حل مشکلات کشور چه خواهد بود؟

که رئیس‌جمهور در پاسخ به او گفت:

«اولاً‌ بنده نگفته‌ام کلید همه مشکلات کشور حل موضوع هسته‌ای است، کلید حل مشکلات کشور عقل، تدبیر، تلاش و کوشش همگانی است و همه باید دست به دست هم دهیم تا مشکلات را حل کنیم.»[2]

آقای روحانی در این زمینه هم متأسفانه مرتکب ناراستی شد...

بله! ایشان شاید در لفظ برجام را به کلید تشبیه نکرده باشد اما توافقی که از قِبل آن وعده‌هایی مثل «حل مشکل آب خوردن»، «ایجاد اشتغال»، «رفع تمام تحریم‌ها در یک روز»، «ارزانی»، «تندتر چرخیدن چرخ زندگی مردم» و «رفع مشکل با کشورهای جهان» به مردم داده شد؛ آیا معنایی جز کلید و حتی فراتر کلید داشت؟!

البته هرکس دیگری هم جای آقای روحانی بود و به جای تمام این وعده‌ها با افزایش یک درصدی بیکاری، بیشتر شدن تحریم‌ها، بیشتر شدن مشکل با کشورهای جهان و... مواجه شده بود؛ شاید راه نجات غیر منصفانه را در این می‌دید که از اساس منکر همه چیز شود.

*صندوق‌های رأی منتظر قضاوت با مردم

متأسفانه بایستی اشاره کرد که شخص آقای روحانی و اعضای ستاد مشترک اصلاح‌طلبان و دولت به هیچ وجه خود را در قبال آنچه به مردم گفتند و کارنامه‌ای که برجا گذاشتند، پاسخگو نمی‌دانند.

آنها همچنین تصور می‌کنند با دستاوردسازی و نگفتن واقعیت‌ها می‌توانند به یک پیروزی دیگر در انتخابات اردیبهشت امیدوار باشند.

رخداد و تصوّری که البته قضاوت اصلی درباره آن بر عهده مردم و تصمیمی است که در پای صندوق‌های رأی خواهند گرفت.