شیرازه / حسین برجی - رای مردم به شعارهای اعتدال گرایانه دکتر روحانی حاکی از آن بود که توده مردم از سیاسی کاری و بازی جناح های راست و چپ به ستوه آمده اند. رئیس جمهور هم که به نظر می آمد پیام مردم را به خوبی دریافت کرده است، در اولین کنفرانس خبری گفت: «ما کلید داریم ، داس نداریم، دولت آینده کارآمدی و شایسته سالاری را مبنای کارش قرار می دهد. همه مدیران شایسته ای که در این 8 سال کار کردند از انها استفاده می کنیم البته جز کسانی بدون بلیط و اتوبوسی آمده اند.»


اما فقط اندک زمانی لازم بود تا معنای واقعی کلید و شایسته سالاری را دریابند! اعضای کابینه که به مجلس معرفی شد، نوید تغییرات گسترده حتی فراتر از تغییرات اتوبوسی را داد، تغییراتی دقیقا از جنس اقدامات اصولگرایان و اصلاح طلبان در 16 سال گذشته.
اکنون دولت تدبیر و امید به طور شتابزده ای، داس به دست، مدیران دولت قبلی را به طور کاملا انتقام جویانه درو می کند، اینجا دیگر شایسته سالاری معنا ندارد، فقط کافی است مدیری منتسب به احمدی نژاد باشد تا تلفنی برکنار شود.

باید گفت، دولت دکتر روحانی همان کاری را می کند که خاتمی و در سطوحی احمدی نژاد کردند. تمام کشور را از اغیار خالی کردند، از مدیران ارشد تا آبدارچی ادارات! همه شعار استفاده از نخبگان را سر دادند و در بوقا و کرنا کردند که شایسته سالاری در دولت آنها یک اصل است، اما آن چه اتفاق افتاده و می افتد این است که هیچ بی طرفی در دولت جا ندارد!

فرقی نمی کند که فلان مدیر از چه توانایی برخوردار است یا منشا چه خدماتی بوده، فقط نباید به دولت قبلی منتسب باشد، همه باید یک دست باشند، با این استدلال که یک فرد راستی نمی تواند با چپ کار کند و برعکس! درست در زمانی که کشور نیازمند پرهیز از سیاسی کاری و جناح بندی های ملال آور روزمره هست، پروژه حذف همه دست اندرکاران دولت احمدی نژاد از خوب تا بد آنها به سرعت در حال پیگیری است.

در این بین معلوم نیست جای شایستگان و نخبگان واقعی مستقل کجاست؟ چه زمانی و در چه دولتی می توانند منشا اثر و خدمات باشند؟

باید پذیرفت امروز حزب بازی دستاویزی است که برای توجیه تغییرات اتوبوسی، حزب بازی مصطلح امروزی که صد البته از بارزترين نتايج فقدان احزاب فراگير و توانمند در مجموعه نظام است كه می تواند به كشف استعدادهاي بالقوه کمک کند.

نخبگان و دلسوزان واقعی لاجرم باید در این دوئل سیاسی که نه، بلکه بازی سیاه و سفید، یا سهیم باشند یا در کناری نشسته و تماشاچی دربی بی نتیجه سیاسیون باشند. این نوع عملکرد بازی دو سر باختی است که دود آن تنها به چشم مردم خواهد رفت و از طرفی تابلوي بيروني آن براي نظام به هيچ وجه مناسب نیست.

انتهای پیام/523/2