به گزارش سرویس اقتصادی شیرازه؛ سالانه مبالغ هنگفتی از بودجه کشور صرف واردات اقلامی می‌شود که در صورت وجود اراده و فراهم کردن زیر ساخت‌ها، نیروهای داخلی می‌توانند آن‌ها را تولید کنند. مهم‌ترین مشکل اما عدم احساس ضرورت مسئولین برای تولید این اقلام و از سوی دیگر عدم بها دادن به صنعت‌گران و تولید کنندگان داخلی است. این مسئله به طور قابل توجهی در حوزه صنعت نفت دیده می‌شود. طبق اظهار نظر برخی کارشناسان بیش از 600 هزار قطعه و کالا در حوزه نفت وارد کشور شده و سالانه 4 میلیارد دلار بابت این قطعات از کشور خارج می‌شود. بر این اساس از سهم 14 درصدی وزارت نفت از درآمدهای نفتی، 8 تا 9 درصد به خارج از کشور رفته و صرف واردات قطعات می‌شود.

اگرچه می‌توان به دلیل صرفه اقتصادی نداشتن تولید برخی کالاهای غیراستراتژیک در میان این 600 هزار قطعه، از تولید داخلی آن‌ها صرف‌نظر کرد اما قطعا این دلیل خوبی نیست تا وزارت نفت همه این 600 هزار قطعه را بدون تلاش در جهت تولید آنان در داخل از خارج وارد کرده و عملا وابستگی یکی از مهم‌ترین صنایع ایران یعنی نفت به خارج را افزایش داده و مبالغ هنگفتی را از چرخه مالی داخلی خارج سازد. اگر مسئولین به این بیاندیشند که ممکن است روزی کشورهای صادر کننده این قطعات، کالاهای استراتژیک را دیگر به ایــران ندهند، قطعا تلاش بیشتری برای خودکفایی در تولید آن‌ها خواهند کرد؛ امری که تا کنون کمتر مورد توجه قرار گرفته است. سال گذشته اگرچه مدیرعامل شرکت پشتیبانی ساخت و تهیه کالای نفت با اشاره به اینکه با وجود تحریم ها، بحران تامین کالا در صنعت نفت به وجود نیامده، از امضای قراردادهـای 5 ساله خرید کالا از سازندگان داخلی خبر داد و گفت که با توسعه ساخت داخلی، ورود 150هزار کالای خارجی به صنعت نفت متوقف شده است، اما هم‌چنان صنعت نفت ایران چند صد هزار قطعه مورد نیاز خود را از خارج وارد می‌کند و این یعنی نقطه ضعفی بزرگ که علاوه بر وابسته کردن این صنعت به خارج، در را به روهای تولید کنندگان داخلی هم بسته و عملا اشتغال‌زایی را کند کرده است.

به نظر می‌رسد اکنون که سیاست‌های کلان اقتصاد مقاومتی از سوی رهبر معظم انقلاب ابلاغ شده است، ضروری است تا وزارت نفت در این خصوص ورود کرده و پتانسیل‌های بی‌شمار ناشی از کاهش واردات قطعات مورد نیاز و استفاده بیشتر از تولیدات داخلی و حمایت از تولیدگران داخلی برای تولید این قطعات را در این صنعت فعال سازد. قطعا کشوری که توان غنی‌سازی اورانیوم و پیشرفت‌های بی‌شمار در حوزه‌های پزشکی، هوافضا و دفاعی را داراست، می‌تواند از عهده چنین کاری برآید؛ البته به شرط آن‌‌که اراده مسئولین در این حوزه، قوی‌تر از گذشتـه شود.