به گزارش سرویس سیاسی شیرازه؛ طی روزهای اخیر برخی رسانه‌های حامی هاشمی رفسنجانی و دولت در اقدامی معنادار از اتفاقات مهمی که در سفر هیئت پارلمانی به تهران گذشت، صرف‌نظر کرده و بلند نشدن رئیس این هیئت در پیش پای رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام به نشانه بی‌احترام را برجسته می‌کنند. مطمئنا این بی‌احترامی که هیچ جایگاهی در عرف دیپلماتیک نداشته و از روابط انسانی هم به دور است، بی‌احترامی بزرگی به شخصیت ملی و بین‌المللی هاشمی بوده است. هاشمی در این دیدار نه هاشمی درگیر در درگیری‌های جناحی و سیاسی درونی که نماینده جمهوری اسلامی ایران محسوب می‌شد لذا وزارت خارجه نباید به سادگی از کنار این بی‌احترامی آن خانم بگذرد.

اما سوال این‌جاست که چرا باید از آن همه رویداد مهم صرفا همین یک مورد توسط این رسانه‌‌ها دیده شود؟ اقدام عجیب هیئت پارلمانی اروپا در دیدار با نسرین ستوده که ماه‌‌‌‌ها برای حمایت از منافقین (مجاهدین خلق) و فتنه‌گران تلاش شبانه‌روزی کرد و جعفر پناهی، کارگردانی که هم‌چنان بر موضع فعال خود در فتنه پای‌بند است، تیری بود که قلب ملت ایران را خدشه‌دار کرد. از این بالاتر اما اقدام منفعلانه وزارت خارجه و مجلس شورای اسلامی در جلوگیری از این دیدار بود که دردناک‌تر است. جمعی از اروپا آمدند، با کسانی که در سال 88 سعی در براندازی نظام داشتند، در خاک یک کشور بیگانه در قلب تهران یعنی سفارت یونان دیدار و از آن‌ها تقدیر کرده و رفتند.

اگر اقدام نابخردانه و به دور از انسانیت رئیس هیئت پارلمانی در دیدار با هاشمی رفسنجانی بی‌احترامی است که هست، دیدار آن‌‌ها با دو تن از فعالین فتنه توهین به یک ملت بود. جالب اما این‌که حامیان هاشمی که همیشه در لوای مردم‌گرایی سخن می‌گویند، نسبت به آن بی‌احترامی به «آیت‌الله» معترض‌اند و در مقابل این توهین به ملت، سکوت کرده و البته به نظر خشنود می‌آیند. این مشی کاریکاتوری چگونه تحلیل می‌شود؟