به گزارش سرویس اقتصادی شیرازه؛ «اردوهای جهادی» که چند سالی است از سوی بسیج دانشجویی‌ و بسیج دانش‌آموزی در مناطق محروم کشور اجرا می‌شود، بیش از هر چیز به یاد آورنده گروه‌های «جهاد سازندگی» است که در اوایل انقلاب به خدمت‌رسانی می‌پرداختند. روحیه همان روحیه است اگرچه در شکل اجرا تفاوت‌های ایجاد شده است. حضور دانشجویان و دانش‌آموزان در روستاها، ارتباط با مردم، ساختن مدرسه و مسجد و ...، آموزش احکام به دانش آموزان، آموزش برخی حرفه‌ها، برگزاری کلاس‌های درسی و ... همه و همه باعث شده تا این طرح یکی از موفق‌ترین طرح‌هایی باشد که بر اساس روحیه جهادی جوانان انجام بگیرد. اما به نظر می‌رسد، ضروری است تا این طرح در حوزه‌های دیگری که هم نیاز جامعه است و هم کسی به آن ورود نکرده، پیاده شود. یکی از این حوزه‌ها، کمک به کشاورزان در فروش محصولات‌‌شان است.

یکی از مهم‌ترین مشکلاتی که همیشه باعث شده تا کشاورزان و باغ‌داران به درامدی متناسب با زحمات خود دست پیدا نکنند، وجود دلالانی بوده که تنها به منفعت شخصی خود می‌اندیشند. آن‌ها با مراجعه به کشاورزان و باغ‌داران، محوصلات آن‌ها را با قیمتی بسیار پائین خریداری کرده و سپس همان را با قیمتی گران‌تر در بازار به مشتری عرضه می‌کنند. در این میان، دلال صرفا به دلیل در اختیار داشتن سرمایه برای خرید محصول و داشتن نوعی انحصار و حتی در برخی موارد مافیا، باعث متضرر شدن کشاورز و باغ‌دار شده و از آن سو، با بالا بردن قیمت محصول، مصرف کننده را نیز با محصولی با قیمت بالا روبرو می‌سازد. بسیاری از کارشناسان بر این باورند که یکی از دلایل مهم واقعی نبودن قیمت میوه در ایران، وجود دلالانی است. این مسئله باعث شده تا طی سالیان گذشته برخی کشاورزان محصول خود را به آتش بکشند اما به دست این دلالان نسپارند.

به نظر می‌رسد این عرصه با ورود روحیه جهادی‌ای که دانشجویان در مناطق محروم پیگیری می‌کردند، تا حدی به ثبات برسد. برنامه‌ریزان اردوهای جهادی باید به این بیندشیند که چگونه می‌توانند با ورود به عرصه اقتصاد، در راستای حمایت از تولید ملی، بخشی از اقتصاد مقاومتی را محقق سازند. آیا امکان ندارد که اردوهای جهادی به این شکل صورت گیرد که دانشجویان با مراجعه به کشاورزان و پس از اعتمادسازی، محصول را از او گرفته و در سطح شهر اقدام به فروش آن با قیمتی پایین‌تر از سایر مراکز توزیع، بکنند و سپس مبلغ کسب شده را به کشاورز یا باغ‌دار داده و بخشی از آن را بعلاوه هزینه حمل و نقل محصول در اختیار خود نگه‌دارند؟ یا این‌که از همان ابتدا محصول را با قیمیت در شان زحمت کشاورز و کیفیت محصول از او خریده و سپس اقدام به توزیع او بکند؟ با این کار چند اتفاق مبارک رخ می دهد؛ حلقه واسط کشاورز- بازار یعنی دلال از میان برداشته می‌شود، کشاورز به سود بیشتری دست پیدا می‌کند و مصرف‌کننده با قیمتی پائین‌تر محصول مورد نظر خود را می‌خرد و از همه مهم‌تر از تولید ملی حمایت به عمل می‌‌آید. این کار جز با روحیه جهادی صورت نمی‌گیرد.